به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: پس از آن که سخنان نادرست و توأم با بی‌دقتی آقای پزشکیان در مجلس اسباب برخی سوءاستفاده‌ها شد، روزنامه ایران نوشت: «پس از سخنان رئیس‌جمهور در مجلس، برخی نمایندگان مدعی شدند که پزشکیان «از رهبری خرج کرده است»؛ ادعائی که حتی پس از گذشت چند روز از جلسه چهارشنبه از سوی دفتر رهبری تکذیب نشد...

این ادعا که رئیس‌جمهور از رهبری هزینه کرده، سخن دقیقی ارزیابی نمی‌شود. پرواضح است، اظهارات رئیس‌جمهور، تاکیدی بر این مهم بوده که دولت چهاردهم، علاوه‌بر بیان شعار «وفاق ملی»، بر عمل به این شعار نیز پایبند است و در وهله اول، اخذ مشورت و تعامل و هماهنگی با رهبر معظم انقلاب را نیز در این چارچوب لازم و ضروری می‌شمارد. نگاهی به دایره مشورت پزشکیان در جریان انتخاب وزرای خود نشان می‌دهد که این دایره از تعیین شورای راهبری و تشکیل کمیته‌های تخصصی را در خود جای داده و طبعاً اخذ مشورت از رهبر معظم انقلاب، نه‌تنها پدیده‌ای خارج از روال و یا فاقد اولویت نبوده بلکه ضروری و بدیهی است».

روزنامه ایران می‌افزاید: از سوی دیگر، برخی تلاش داشتند تا سخنان رئیس‌جمهور را چنان وارونه جلوه دهند که گویی این رهبری انقلاب است که تک‌تک وزرا را انتخاب و به واسطه رئیس‌جمهور به مجلس معرفی می‌کند! حتی برخی حامیان پزشکیان نیز از سر طعنه، گزاره‌هایی به کار بردند تا از این فرصت، نه آنکه از رئیس‌جمهور دفاع کنند بلکه صرفاً از رقبای سیاسی خود انتقام بگیرند. ضدانقلاب نیز از همین دریچه به ماجرا نگاه و تلاش کرد تا پروژه تازه نفس «وفاق ملی» را با انحراف معنایی مواجه کند. حال آنکه مشی همیشگی رهبری انقلاب بر حمایت از دولت منتخب ملت بوده است؛ امری جاری و ساری که از دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی تا دولت خاتمی و احمدی‌نژاد و روحانی و شهید رئیسی برای همگان روشن بوده است. سوءبرداشت از اعلام هماهنگی رئیس‌جمهور با رهبر انقلاب در حالی رخ داد که انتصاب وزیر شایسته زن در قامت سکاندار وزارت راه و شهرسازی، مورد حمایت رهبری قرار گرفت، یا گزینه مدنظر پزشکیان به عنوان وزیر ارشاد که از رهبر انقلاب حکم مسئولیت مؤسسه اطلاعات را به امانت داشت، با اجازه رهبری به مجلس معرفی شد.

این روزنامه در پایان نوشت: در برخی دوره‌های دولت، بیان می‌شد که رئیس‌جمهور اختیارات کافی ندارد یا به او اجازه اجرای سیاست‌هایش داده نمی‌شود حال اما با رئیس‌جمهور و معاون اولی مواجه هستیم که ضمن رد ادعای اختیار نداشتن، بدون لاپوشانی روندها، صادقانه از همکاری و مساعدت همگان با دولت سخن می‌گویند و با علمداری شعار «وفاق ملی» می‌خواهند تا دیگران نیز با صداقت و اتحاد، به این وظیفه مهم جامه عمل بپوشانند.